‘Ideeën voor een beter leven: Zoek iemand die vervelende vragen stelt’
Niet bezwijken onder druk, hoe doe je dat? De sportwereld kent verhalen genoeg over hoe overeind te blijven als het erom spant. Focus, willen winnen zelfvertrouwen, dat soort dingen. Maar juist dat is allemaal verspilling van tijd.
Je leest het artikel in Opzij hier bij Blendle.
Auteur Sam Harris heeft meer dan tien jaar gewacht met het boek Het huidige moment, dat een soort gids moet dienen voor ‘spiritualiteit zonder religie’. Harris moest namelijk eerst afrekenen met religies in zijn boeken Letter to a Christian Nation en The End of Faith. Deze afkeer van religie maakt hem een interessante wegwijzer in meditatie, een belangrijk thema is in zijn nieuwe boek.
Dit bleek bijvoorbeeld toen ik voor het eerst met Harris kennismaakte, tijdens een atheïstenconferentie in Melbourne. Zoals ik eerder schreef, was het een nogal religieus aandoend feestje, waarbij de sprekers elkaar vooral probeerden af te troeven in het beargumenteren hoe ontzettend dom gelovigen wel niet waren. Zo niet Harris. Hij vertelde: ‘Ik kan wel weer gelovigen gaan bashen, maar dat wordt een beetje saai.’ Continue reading
Serendipiteit (de ongezochte vondst) ligt aan de basis van menig ontdekking en zakelijk succes. Daarom: ‘Een succesvolle manager houdt een oog open voor gezochte bevindingen en een oog open voor ongezochte bevindingen.’
Serendipiteit laat zich misschien nog wel het mooist omschrijven als zoeken naar een speld in een hooiberg, om er vervolgens uit te rollen met een aantrekkelijke boerenmeid of -jongen. De ongezochte vondst staat aan de basis van vele belangrijke ontdekkingen. Toen farmaceut Pfizer bijvoorbeeld een medicijn ontwikkelde tegen angina, pijn op de borst en hoge bloeddruk, leek dit aanvankelijk niet te werken. Wel had het een bijeffect: verhoogde potentie bij mannen. Het betekende het begin van de ontwikkeling van een medicijn tegen erectiestoornissen, Viagra. Continue reading
In managementboeken mogen we graag leren over denkfouten – althans, die van anderen. Maar steken we hier echt wat van op? ‘Te denken dat het kopen van een boek je verder helpt, dat is misschien wel de grootste dwaling.’
In zijn boek Misleid door toeval ontmaskert beurshandelaar Nicholas Nassim Taleb de denkfouten van zijn collega’s. Zo beschrijft hij de survivorship bias, de neiging om vooral naar succesvolle bedrijven te kijken en de kerkhoven vol ondernemingen die het niet gehaald hebben te negeren. Het gevolg is dat starters vaak tijdens presentaties en in managementboeken lessen van de succesvollen krijgen voorgehouden, zonder dat duidelijk is of die les ook daadwerkelijk tot succes leidt – of dat het de kans niet verkleint dat een onderneming een stille dood sterft. Continue reading
Hoewel het boek Verwondering, hoe ik wetenschapper werd van Richard Dawkins al een jaar geleden uitkwam, schreef John Gray (auteur van onder andere De stilte van dieren) pas deze maand een boekbespreking. En die raakte een gevoelige snaar. ‘Voor Dawkins is wetenschap een onbetwist gezichtspunt op de wereld.’ Continue reading
In de strijd om subsidies, klanten en lezers voeren de neuroverklaringen de boventoon. En zoals in elk goed verhaal sterft de wetenschap als eerste.
De snelste weg naar een overtuigend verhaal gaat via het brein. Op basis van de bevindingen uit de ‘harde’ neurowetenschappen is het namelijk mooi verhalen bouwen. Dat geldt niet alleen voor schrijvers en journalisten die verhalen schrijven als ‘Je brein als medicijn’ en ‘Het geletterde brein’, maar ook voor wetenschappers die op podia als Ted.com ‘fascinerende’, ‘overtuigende’ en ‘inspirerende’ verhalen vertellen of in een mum van tijd allerlei neurovelden uit de grond hebben gestampt, zoals neuropolitiek, neuropsychologie, neuromedia, neuromarketing en zelfs neurotheologie. Refereren aan het brein zorgt voor meer autoriteit – en rijker vloeiende financieringsstromen – zelfs als die redeneringen nergens op slaan. Zo bleek uit een onderzoek dat verklaringen die aangekleed zijn met zinsneden als ‘hersenscans laten zien dat…’ erin gaan als ketellapper.
Heroïne steekt de kop op in Hollywood, Rusland en Schotland. Nederland is nog niet in de greep van de draak, behalve dan dat we het in ons broek doen zodra het h-woord valt. ‘In praktisch alle manieren is de standaardopvatting over heroïne fout.’ Vijf heroïnemythes doorgeprikt.
Acteur Philip Seymour Hofman werd in de badkamer van zijn appartement in New York gevonden. In zijn onderbroek, bril nog op zijn hoofd en om hem heen lag de vloer bezaaid met plastic zakjes waarin heroïne had gezeten. In zijn arm stak nog de naald die hem fataal werd. ‘De draak had hem te pakken gekregen en liet hem niet meer los,’ zei een filmcriticus op de Amerikaanse televisie. Continue reading
Welbeschouwd is het een klein wonder dat de mens kan lezen. En nog veel wonderlijker is het wat lezen met ons doet. Hoe een boek je geurcentrum kan activeren, je empathie kan vergroten en een sm-fan van je kan maken.
‘Het eerste wat me opvalt, is de geur: leer, hout en boenwas met een vleugje citroen. Het ruikt aangenaam en de verlichting is zacht, subtiel.’